Nikiel
W średniowieczu, w Niemczech, górnicy od czasu do czasu natrafiali na brązowo-czerwoną rudę, którą nazwali miedzioniklem, od imienia Nicka, ducha nawiedzającego kopalnie. Szwedzki naukowiec Cronstedt wyizolował ten metal w 1751 roku i wtedy właśnie nazwał go niklem.
Nikiel zaczął budzić duże zainteresowanie, gdy Stany Zjednoczone zaczęły stosować stop miedzi i niklu do produkcji monet. Pod koniec XIX wieku nikiel znalazł zastosowanie w praktycznie każdej dziedzinie naszego życia. Poziom jego wykorzystania rósł także systematycznie wraz z rozwojem rynku stali nierdzewnych, które obecnie pochłaniają ponad 60% ogólnego zużycia niklu.
Właściwości
- Srebrnoszary metal, który jest twardy, wytrzymały, kowalny i ciągliwy.
- Ferromagnetyczny do temperatury 355 ° C (powyżej tej temperatury staje się paramagnetykiem).
- Poziom jego konduktancji wynosi około jednej szóstej poziomu konduktancji miedzi.
- Nikiel jest metalem nośnym dla metali z grupy platynowców.
Zastosowania
- Zdecydowanie największe zastosowanie niklu występuje w produkcji austenitycznych stali nierdzewnych, które są wykorzystywane w przemyśle chemicznym, budownictwie mechanicznym, architekturze (zastosowania wewnętrzne i zewnętrzne) oraz sprzęcie gospodarstwa domowego (sztućce, zlewozmywaki, patelnie itp.)
- Cienkie warstwy niklu są także wykorzystywane do celów dekoracyjnych, antykorozyjnych lub jako podłoże pod cienką warstwę chromu (np. w kranach, kurkach i okuciach) lub złota (w biżuterii i elektronice).
- Stopy miedzi z aluminium z dodatkiem niklu wykazują doskonałą odporność na korozję w wodzie morskiej i są wykorzystywane do produkcji śrub napędowych, pomp, śluz itp.
- Nikiel jest używany jako aktywny materiał w akumulatorach: niklowo-kadmowych (NiCd), niklowo-metalowo-wodorkowych (NiMH) i litowo-jonowych (Li-ion).
Recykling
Większość działań związanych z recyklingiem niklu jest prowadzona bezpośrednio przez przemysł stalowy. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, odzyskuje się stopy specjalne jako takie same stopy: rygorystyczne specyfikacje i koszty ich uzyskania mogą uzasadniać posiadanie własnych obiegów zamkniętych. Obecnie istnieją procesy recyklingu niklu ze zużytych akumulatorów.
