Pallad

Pallad został odkryty w 1803 roku przez Wollastona w osadzie po rozpuszczeniu nieoczyszczonej próbki platyny w wodzie królewskiej. Nazwę nadano mu na cześć Pallas, asteroidy odkrytej mniej więcej w tym samym czasie.

Właściwości

• Biały metal, przypominający platynę.
• Charakteryzuje się najmniejszą masą objętościową i najniższą temperaturą topnienia spośród wszystkich metali z grupy platynowców (PGM).
• Pallad może pochłonąć w temperaturze pokojowej 600-900 razy więcej własnej objętości wodoru, w zależności od jego stanu fizycznego.
• Taka zdolność do pochłaniania wodoru wynika prawdopodobnie z tworzenia się stałego roztworu pomiędzy metalem a jego własnym wodorem Pd2H. Gdy wodór zostanie wchłonięty, metal rozszerza się.
• Pod niskim ciśnieniem wodór dyfunduje w głąb palladu, co pozwala na jego oczyszczenie z wszelkich gazów towarzyszących.

Zastosowania

• Najbardziej znaczące zastosowanie palladu występuje w produkcji katalizatorów dopalania. Jest to najlepszy katalizator niespalonych węglowodorów, a ryzyko utraty pojemności poprzez zatrucie siarką i ołowiem występującymi w paliwach zostało obecnie znacznie ograniczone.
• Ma szerokie zastosowanie w dziedzinie energii elektrycznej i elektroniki, np. w wielowarstwowych kondensatorach ceramicznych (MLCC), stosowanych w komputerach i telefonach komórkowych.
• Pallad pełni rolę katalizatora w przemyśle petrochemicznym (hydrokraking), w produkcji kwasu tereftalowego i w oczyszczaniu nadtlenku wodoru.
• Do oczyszczania wodoru stosowane są dyfuzory na bazie palladu.
• Pallad jest powszechnie stosowany w przemyśle jubilerskim.
• Od czasu pojawienia się funduszy inwestycyjnych typu ETF, pallad w coraz większym stopniu odgrywa rolę metalu inwestycyjnego.

Recykling

Pallad, ze względu na swoją wartość, często łatwo poddaje się procesowi recyklingu. Zdecydowana większość odzyskanego palladu jest uzyskiwana z recyklingu zużytych katalizatorów samochodowych, a reszta ze starej biżuterii i elektroniki.